dapat maging masaya ako di ba? Lagi ko pa namang sinasabi noon sa mga friends ko na excited na ko grumadweyt...
pero ba't ganun parang habang papalapit na ang mga araw eh mas lalong nagiging bitter yata ako...
ganito ba kapag hopeless na ang isang tao?
ngayon ko lang kasi nakaharap si FRUSTRATION...
kaya may ANGST pa rin sa puso ko...
Ang hirap talagang maghabol ng oras...
Ngayon alam ko na ang nararamdaman ng mga taong mamamatay na...
pilit nilang ginagawang memorable ang bawat araw na nalalabi sa kanila pero wala pa ring nangyayari...
Ayoko kapag nagkakaroon ng taning ang bawat bagay...
Kasi pinipilit kang gawin ang isang bagay na wala naman sa loob mo talaga...
sana matapos na lahat para makapagsimula na ulit ako...
ayoko na ng ganito.
Labels: weekend madness
hello! EHE.. dumaan.. pakomento a? EHE. ganun talaga yun pag graduating na.
ciempre yung iba satin ayaw mapahiwalay sa mga friends. EHE. pero may communications naman kahit tapos na ang graduation. di na nga lang katulad dati. mas maganda nga un para nagkakaroon ng acceleration. magkakaroon ng mga bagong kakilala, at bagong buhay. LOL.
isipin mo na lang, ham yan. :)
http://soulembracer.wordpress.com